Przedstawiamy Wam niezwykle ciekawą osobę w cyklu Poszukiwaczek, czyli kobiet, którym w pracy zawodowej przyświeca odkrywanie herstorii.
Przestawiamy Wam artystkę wizualną, doktorę sztuk pięknych i queerową feministkę Lilianę Zeic (dawniej Piskorską). To “artywistka”, która w swojej praktyce artystycznej wciela się w postać socjolożki-detektywki, podejmującej tematykę problematyki społecznej, a dokładniej nieheteronormatywności i kłirowości. Jej prace znajdują się w prywatnych i publicznych kolekcjach takich jak Galeria Zachęta, Galeria Miejska Arsenal czy Muzeum Współczesne Wrocław.
Modus operandi Liliany to praktyka ✨radykalnej wrażliwości,✨ przez której pryzmat artystka zajmuje się przywróceniem, zrozumieniem i zachowaniem herstorii kobiet. W swoim projekcie „Sourcebook / Książka źródeł”, Liliana bierze na tapetę postaci kobiet, takich jak Maria Konopnicka, Maria Dulębianka czy Narcyza Żmichowska, czyli polskich lesbijek i proto-feministek i snuje historię „polsko-lesbijskiej / narodowo-kłirowej” tożsamości. Tym samym, aktywnie zmienia kształt znanej nam narracji historycznej na temat twórczyń, które kojarzymy przede wszystkim z pozytywistyczną pracą u podstaw i budowaniem konstruktywnego patriotyzmu.
W czym tkwi ten problem wybiórczej pamięci o kobiecych dokonaniach? Dlaczego kolejne pokolenia feministek muszą aktywnie poszukiwać, na nowo odkrywać i zapisywać herstorie swoich poprzedniczek? W “Feminizm niepewności…”, Ann Snitow tłumaczy, że ma to związek z tzw. “przylepnością” treści. Kobiecy aktywizm (i homoseksualizm) jest mniej „przylepny” niż męski, za sprawą patriarchatu, który faworyzuje męską sprawczość.
W tym kontekście, o herstoriach zawartych w swojej książce Liliana pisze: ”Chciałabym, żeby to wszystko się do Was przylepiło i zostało przylepione, i żebyśmy znowu tak szybko nie zapomnieli.”
Grafikę wykonała Marta Szmyd.
Muzeum HERstorii Sztuki 