Dzisiejsza #poszukiwczka Whitney Chadwick, historyczka sztuki, autorka książek m.in. „Kobiety, sztuka, społeczeństwo” i „The Militant Muse. Love, War and the Women of Surrealism” powiedziała:
Roland [Penrose] potrząsnął głową, łagodnie lecz stanowczo mówiąc mi „Nie powinnaś pisać o kobietach”. W pewnym stopniu mnie zdziwił, przeżył przecież wiele lat z dwiema artystkami. Być może uniosłam brwi. To były w końcu lata 80-te, nie 30-ste i historie artystek czy pisarek nie wydawały się już tak radykalne. „Nie były artystkami” – powiedział Roland, a mi przed oczami ukazały się intrygujące fotomontaże z pogranicza snu i jawy, towarzyszące poematom Valentine Penrose ze zbioru Dons des féminines (1951) oraz wypalające fotografie ofiar wojennych Lee Miller. „Oczywiście kobiety były ważne – kontynuował – ale to dlatego, że były naszymi muzami”. I muzami miały pozostać, pomyślałam, wyobrażając sobie jak płyną przez wieczność w kręgu piekła Dantego, w piekle położonym o wiele niżej niż to zamieszkane przez ich kochanków i współpracowników: Picassa, Miró, Ernsta, Man Raya i innych.
[..]
Kiedy później powtórzyłam te słowa Leonorze Carington, wykrzyknęła: „Nie miałam czasu być niczyją muzą… Byłam zbyt zajęta buntowaniem się przeciwko mojej rodzinie i uczeniem się jak być artystką.”
Muzeum HERstorii Sztuki 