My – Polacy, Europejczycy – często postrzegamy muzułmański świat, konkretnie świat kobiet, na sposób stereotypowy. Kobiety muzułmańskie wyobrażamy sobie jako niewolnice, pozbawione prawa głosu, decydowania o sobie, podporządkowane mężczyznom, spełniające ich zachcianki, traktowane brutalnie. Magdalena El Ghamari w swojej książce opisuje całkiem inny świat.
Przedstawione kobiety pokazują nam całkiem inne życie i zmieniają nasz obraz współczesnej Arabki. Są to kobiety wykształcone, walczące – czasami dosłownie z bronią w ręku – o swoje lepsze jutro, o marzenia, o miłość. Ich życie toczy się w różnych warunkach, od walki o wolność, walki zbrojnej czy działalność przemytniczą, przez los ”księżniczki” slumsów, po działalność bizneswoman. I to jest tylko bardzo mały wycinek środowiska kobiet muzułmańskich.
Dzięki ich walce o lepsze jutro poprawiają się warunki życia całego środowiska arabskiego. Zmienia się traktowanie kobiet, opinia publiczna zaczyna się z nimi liczyć, ich zdanie słyszy coraz więcej osób. Oczywiście opisane historie to wycinek życia codziennego, bardzo okrutny i brutalny, wymagający wyrzeczeń, samozaparcia, trudnych decyzji i walki. Warto jednak walczyć o lepsze jutro, dla siebie, jak również dla przyszłych pokoleń. Kobiety arabskie zaczynają być dostrzegane przez świat, ich głos zaczyna być słyszalny. Społeczeństwo świata zaczyna reagować na problemy, jeszcze bardzo słabo, ale powoli zmienia się postrzegania roli kobiet muzułmańskich w działaniu lokalnym, ale również globalnie.
Książka „Kobiety, miłość i dżihad” pokazała mi wielowymiarowość kobiet żyjących wcale nie tak daleko ode mnie i pozwoliła spojrzeć na nie ponad stereotypem, który funkcjonuje w Polsce.
Lucyna
Muzeum HERstorii Sztuki 